Το ιερό κορυφής του Τραοστάλου βρίσκεται σε ένα ορθογώνιο πλάτωμα στην ανατολική Κρήτη. Το ιερό ανακαλύφθηκε και ανασκάφηκε σταδιακά από αρχαιολόγους, αποκαλύπτοντας τη χρήση του από τη Νεολιθική ως τη Μεταμινωική περίοδο, με τα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα να χρονολογούνται στη Νεοανακτορική περίοδο. Ευρήματα περιλαμβάνουν πήλινα ειδώλια, ομοιώματα ζώων, χρυσές κορδέλες και επιγραφές Γραμμικής Α, που υποδηλώνουν τελετουργική χρήση. Η παρακμή του ιερού συνδέεται πιθανώς με την ανάπτυξη των ανακτόρων και αλλαγές στις θρησκευτικές πρακτικές. Η σχέση του με το ανάκτορο της Ζάκρου υποδεικνύει μια μετάβαση από δημόσιες τελετές σε ιδιωτικές, αντικατοπτρίζοντας τις κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές της εποχής. Ο χώρος μαρτυρά τη μεταβολή της μινωικής λατρείας και οργάνωσης.